Terug naar de essentie: Organisatieontwikkeling bij een ggz zorgaanbieder

Met de woorden “Terug naar de essentie” en “Anders Denken Anders Doen” geeft een GGZ-organisatie betekenis aan een grote organisatieverandering. De organisatie wil wendbaarder worden om zo de juiste zorg te blijven bieden voor haar cliënten. Medewerkers krijgen meer ruimte en verantwoordelijkheid met betrekking tot hun werkzaamheden en vervullen hiermee een voorbeeldrol voor cliënten, waarbij ook eigen regie meer aan de orde is.

De GGZ organisatie wilde graag een sterker intern netwerk van medewerkers. Een netwerk waar medewerkers zelf en met elkaar verantwoordelijkheid, ruimte en ideeën ontwikkelen over de betekenis van ‘Anders Denken, Anders Doen’ voor hun eigen handelen en elkaar daarbij helpen. Hiervoor hebben wij een leergang ontwikkeld. Gedurende de periode van een jaar zijn we met een groep medewerkers maandelijks aan de slag gegaan. We hebben geëxperimenteerd en onderzocht hoe medewerkers verantwoordelijkheid en initiatieven kunnen nemen om veranderingen in hun eigen team en het nabije systeem in gang te zetten. De houding waarmee ze dit doen is, onderzoekend en vragend, hiermee ontstaan andere en verrassende antwoorden. De effecten zijn nog steeds gaande.

Een reactie van één van de deelnemers:

Alles wordt anders. We stappen af van vaste structuur en patronen. We gaan elkaar weer feedback geven, om een betere hulpverlener te worden. We weten niet hoe het gaat uitpakken. Dat zal de tijd leren. Maar we gaan ervoor. Terug naar de essentie; goede zorg voor de cliënt en betrokkenheid bij ons werk. Mede dankzij de ADAD cursus heb ik de gelegenheid gekregen om zicht te krijgen op een veranderproces, wat vooral mijn eigen proces is, heb ik geleerd welke interventies je wanneer kan doen, welke tools je kan inzetten. Anders was ik misschien allang bij de pakken neer gaan zitten…. Tot nu toe heeft het in ieder geval opgeleverd dat wij als team weer stil hebben gestaan bij ‘doen we nog wel wat we moeten doen’. Daar ben ik al tevreden mee. – Irene Donkervoort –